Rozdział Drugi

- I ty się z tego cieszysz? - jęknął Louis, patrząc na Harry'ego z szeroko otwartymi oczami.

- Nie zaprzeczę - wstał z łóżka i podszedł do chłopaka. - Nie chcę już się z tobą kłócić - wzruszył ramionami.

Louis wzdrygnął się i poszedł do łazienki. Zamierzał wziąć długą kąpiel w wannie i przemyśleć słowa 'kolegi'. Zdjął wszystkie ubrania i odrzucił je w kąt pomieszczenia. Odkręcił kurek z ciepłą wodą, która zaczęła wypełniać wannę. Wlał czekoladowego płynu do kąpieli i wszedł do wanny. Ogarnęło go przyjemne uczucie, westchnął cicho i przymknął powieki. Leżał tak przez kilkanaście minut, myśląc o tym co powiedział Harry; "Nie chcę już się z tobą kłócić..." przypomniał sobie jego wypowiedź, "Ale będziesz musiał!"- odpowiedział stanowczy głos w jego głowie, zaś drugi jakby sprzeczał się z tym pierwszym "Właściwie dlaczego my się nienawidzimy? Powodem tego jest to, że Liam wolał przyjaźnić się ze mną niż z nim?". Chłopak westchnął cicho i otworzył oczy. "Może zakopanie toporu wojennego to dobry pomysł?" pomyślał. Na tym nęcącym go pytaniu zakończył przemyślenia i wziął do ręki czerwoną gąbkę, wylał na nią trochę żelu i umył dokładnie całe ciało. Wyszedł z wanny i wytarł się ręcznikiem, który potem przepasał wokół bioder. Spuścił wodę z wanny i wyszedł z łazienki półnago. Harry leżał na kanapie i oglądał jakąś komedię, bo nie mógł się powstrzymać od śmiechu, nawet nie zauważył, że Louis wyszedł z łazienki. Niebieskooki podszedł do walizki i wygrzebał z niej bokserki. Poszedł z powrotem do łazienki i wsunął je na siebie, poprawił sobie włosy i opuścił pomieszczenie.

- Jak coś to masz już wolną łazienkę - mruknął do Harry'ego, który nawet nie patrząc na niego kiwnął głową, jednak nie podnosił się z kanapy, wciąż oglądał komedię. Louis stał wpatrując się w niego.

- Co tak się gapisz?! - warknął Styles po kilku minutach. Louis wzruszył ramionami i usiadł obok niego.

- Mogę? - zapytał.

- Po co pytasz skoro i tak już tu siedzisz? - zadrwił z niego Harry.

- Myślałem, że chcesz się pogodzić - westchnął Louis.

- Nie tak bym to nazwał - uniósł jedną brew patrząc na Tomlinsona, który odwzajemniał spojrzenie pytającym wzrokiem. - Nie chcę zepsuć tych wakacji naszym warczeniem na siebie - Louis wciąż się nie odzywał. - Po prostu starajmy się być dla siebie mili, okej? Jak - zaczął - jak koledzy - westchnął.

- A, tak. Jasne - uśmiechnął się lekko i wstał. - Chcesz pokazać tatusiowi i mamusi, że jesteś idealnym synkiem, którego każdy lubi - zaśmiał się, a Harry aż podskoczył z kanapy.

- Odwal się od moich starych! - krzyknął popychając Louisa. - Próbowałembyć dla ciebie miły! Ty też mógłbyś spróbować! - zaproponował.

- Będę sobą - podkreślił ostatnie słowo i wyciągnął z walizki paczkę papierosów, wyszedł na balkon.

Wyciągnął z opakowania jednego papierosa i podpalił go. Zaciągnął się i wypuścił z ust dym. "Co mi przyszło do głowy, żeby się z nim godzić?" pomyślał. Powtórzył czynność, wypuszczając dym po dłuższej chwili. Nie nacieszył się samotnym towarzystwem za długo, w drzwiach stanął Harry.

- Dasz jednego?! - zapytał stojąc w miejscu.

- Nie - odparł Louis i odwrócił się do niego przodem.

- No daj... - poprosił.

- Chciałbyś - zaśmiał się i zaciągnął się, dym wypuścił prosto w twarz Stylesa, który wyrwał mu z rąk papierosa. - Oddawaj! - zaprotestował od razu. Tym razem to Harry zaciągnął się papierosem. Z ulgą wypuszczając dym.- Debil - westchnął Louis wychodząc z balkonu. Harry dopalił zabranego Louisowi papierosa i także opuścił balkon. 

Tomlinson siedział wygodnie w fotelu z laptopem na kolanach i logował się na portal społecznościowy Twitter. Sprawdził powiadomienia, jednym z nich była wiadomość od jego przyjaciela.

"@djpaynoh: Siema stary! Jak tam?"

Louis zaczął stukać palcami w klawiaturę.

"@tomlinson17: Cześć, jesteśmy na miejscu. KOSZMAR!! Pokój z Harrym >.<"

Chyba nie sądził, że Liam od razu odpisze, jednak po chwili 'wyskoczyła' mu nowa interakcja.

"@djpaynoh: Coo?! Ale dlaczego nie macie osobnych?"

"@tomlinson17: Nie było już wolnych "A to najlepszy hotel""

"@djpaynoh: Wytrzymasz.. :)"

"@tomlinson17: Nie mam innej opcji. Dobra muszę już lecieć. Trzeba się rozpakować."

"@djpaynoh: Cześć Lou xx"

Zamknął klapkę laptopa i odłożył go na stolik. Rozejrzał się po pokoju szukając wzrokiem Numeru Niepożądanego Styles. Lecz tu go nie było. Po chwili usłyszał szum wody, co oznaczało, że Harry jest w łazience i bierze prysznic. Louis podniósł się z fotela i podszedł do walizki. Położył ją i kucnął przy niej. Rozsunął suwaki i biorąc trochę ubrań układał je na półkach w jednej z szaf. Niektóre części garderoby powiesił na wieszakach. Buty ustawił obok siebie na samym dole szafy. Gdy skończył, sprawdził, czy wszystko jest okej i zamknął drzwi szafki. Zrobił krok w tył i momentalnie się odwrócił. Stał za nim wyszczerzony Harry.

- Czego!? - pisnął Louis.

- Niczego, patrzę sobie - uśmiech nie schodził mu z twarzy.

- Aha? - mruknął. - To się nie patrz.

- Czemu? 

- Bo ja nie chcę! - warknął popychając go na bok. Poszedł do sypialni i położył się na łóżku. Zamknął oczy, a po chwili odpłynął do krainy snów..

Obudziło go lekkie szturchanie. Leniwie otworzył oczy i ujrzał rozmazany widok Harry'ego. Przetarł piąstkami zaspane oczy.

- Hm? - mruknął cicho ziewając. - Czemu zawdzięczam te budzenie, przez takiego.. jak ty?!

- Idziesz na kolację? - zapytał zielonooki wstając z łóżka.

- O tak, dzięki - odparł i także podniósł się z łóżka. 

We dwójkę wyszli z pomieszczenia i poszli założyć buty. Gdy byli gotowi, razem opuścili pokój i windą zjechali na parter. Dzięki oznakowaniu dotarli po pięciu minutach do restauracji hotelowej. Harry jako pierwszy zobaczył ich rodziców siedzących w rogu pomieszczenia. Chłopcy dołączyli do nich siadając obok siebie. Rodzice pochłonięci byli rozmową i nawet nie zauważyli, że ktoś dosiadł się do stolika. Po minucie obok chłopaków pojawił się kelner z kartami 'Menu', które im podał. Wybrali dania i napoje. 

W połowie posiłku ich rodzice przyznali, że mają do załatwienia pewną sprawę związaną z firmami. Chcieli je połączyć w jedną. Louis wymuszonym uśmiechem udał zadowolenie, Harry nawet nie zwrócił uwagi na to co mówią, był głodny, więc jego uwagę skupiał talerz z jedzeniem.

- Ale co się z tym wiąże.. - zaczął pan Tomlinson.

- Po tygodniu będziemy musieli polecieć do Madrytu - dokończyła pani Tomlinson. - A wy albo polecicie z nami, albo zostaniecie tutaj sami na tydzień. Do wyboru do koloru - zakończyła.

- Mamy do was zaufanie - zauważył pan Styles. - Więc?

- Zostaniemy - odezwał się lekko zachrypnięty głos i można się było domyślić, że Louis lekko się przestraszył. - Prawda Louis?

- Yyy - nie chciał się zgodzić.

- Świetnie, wiedziałem,że się dogadacie - z uśmiechem przyznał pan Styles, i razem z rodzicami Louisa i swoją żoną wstał. - Pójdźcie sobie na plażę, jest gorąco - doradził i skierował się do wyjścia. 

Louis poczekał, aż jego towarzysz dokończy jedzenie, potem wrócili do pokoju. Harry wyciągnął z walizki kąpielówki i poszedł do łazienki je założyć, wrócił po dwóch minutach. Louis też był już wyszykowany. W ręku miał torbę-listonoszkę. Do środka wepchnął telefon, portfel, książkę i był w trakcie chowania ręcznika. Natomiast Harry zawiesił ręcznik na ramieniu i wyszedł z pokoju. Louis dołączył do niego, gdy tylko koniec ręcznika znalazł się w torbie. Zamknęli pokój. Louis umieścił kartę w torbie. Opuścili hotel i udali się na plażę. 

Znaleźli dwa wolne leżaki, na których się rozłożyli. Harry położył ręcznik i zdjął koszulkę oraz spodnie. Rzucił je niedbale na leżak.

- Idziesz? - zapytał patrząc na Louisa.

- Gdzie? - odpowiedział pytaniem zdezorientowany, a Harry zaśmiał się cicho.

- No do wody - mruknął.

- Nie, nie mam ochoty - położył się na leżaku i wyciągnął książkę z torby. 

Otworzył na fragmencie, na którym skończył i zaczął czytać. Styles sam poszedł się pokąpać. Po piętnastu minutach Louis podniósł głowę znad książki i spojrzał w kierunku Harry'ego. Chłopak właśnie wyszedł z wody. Miał całe mokre włosy, z końcówek jego loków kapały kropelki wody. Żółte kąpielówki, były strasznie opięte na jego ciele. Wyglądał "..seksownie" przemknęło przez umysł Tomlinsona. Żeby odpędzić te myśli znów wsiąknął w świat powieści, z którego po kilku sekundach wyciągnął gniew. kilka kropli wody spadło na tekst, który czytał Louis, od razu chciał to wytrzeć. Litery starły się robiąc dziury w kartce.

- Harry! - krzyknął. - Uważaj! Widzisz co zrobiłeś idioto!? - warknął.

- O jeju przepraszam - westchnął z ironią. - To tylko woda!

- Zniszczyłeś mi książkę - zarzucił mu.

- Nie chciałem! - jęknął.

- Daruj sobie palancie - Louis opadł z powrotem na leżak i schował książkę we wnętrzu torby. 

Teraz oboje leżeli na leżakach. Harry wysechł już i nie był mokry tak jak wcześniej. Louis przymknął powieki, a po chwili piłka trafiła go w brzuch. Momentalnie otworzył oczy i wrzasnął na Harry'ego:

- Zostaw mnie! 

Chłopak z uniesioną brwią spojrzał na niego, nie rozumiejąc o co mu chodzi.

- To nie on! - usłyszał obok siebie dziewczęcy głos. - Przepraszam, nie zdążyłam odbić piłki - Louis zwrócił głowę w kierunku dziewczyny. Była niska, miała proporcjonalnie małe usta w stosunku do twarzy, czekoladowe patrzyły na niego, ciemne włosy sięgały jej nieco za ramiona.

- Nic się nie stało - uśmiechnął się do niej.

- Na pewno? - zapytała, żeby się upewnić, po chwili u jej boku stanął jakiś chłopak.

- Daisy - powiedział. - Mówiłem, żebyś to złapała! - pisnął.

- Wszystko okej - odezwał się Louis, na co chłopak się uśmiechnął.

- Jesteście stąd? - zapytał towarzysz dziewczyny zwanej Daisy.

- Tak, mieszkamy tu od pięciu lat, a wy? Nie wyglądacie na .. - nie dokończył.

- Jesteśmy z Londynu - wtrącił się Harry.

- Zagracie z nami? - zapytała Daisy. Louis i Harry w tym samym czasie zgodzili się i podnieśli z leżaków.

- Jestem Louis - wyciągnął rękę do dziewczyny, którą lekko potrząsnęła.

- Daisy. A to mój brat Federico - poczochrała włosy chłopakowi.

- Ja jestem Harry - odezwał się zielonooki. 

Wrócili do hotelu około dwudziestej drugiej lub kilka minut po. Spędzili wieczór z Daisy i jej bratem Federickiem, który wolał gdy mówiono do niego po nazwisku, czyli Ortiz. Grali w siatkówkę plażową. Harry'emu szło najsłabiej z całej czwórki. Widocznie nie był stworzony do sportu. Louis był w drużynie z Daisy, drugą tworzył Harry i Federico. Zwycięską drużyną okazała się Tomlinsona. Po skończeniu meczy wszyscy wymienili się numerami telefonów i rozeszli się w swoje strony.

Louis zmęczony padł na łóżko w ubraniach i od razu zasnął. Harry położył się obok w samych bokserkach i przez około godzinę przyglądał się śpiącemu Lou.

   * * *

Uff napisałam dfknfgkjrsnk. Na prawdę dużo męczyłam się ze stworzeniem tego rozdziału. Wiem, że może strasznie was nie zaciekawi, ale w następnym coś już się wydarzy!

Informuję 25 osób, więc proszę ZOSTAWCIE KOMENTARZ. Ze szczerą opinią, nawet jeśli jest negatywna.

Dziękuję xx. 

I przepraszam za błędy!