Rozdział Pierwszy

Następnego ranka, Louis obudził się wcześnie rano. Przez odsłonięte okna, do jego pokoju wpadały promienie słoneczne. Mahoniowe meble idealnie pasowały do ścian w kolorze beżu, które oklejone były plakatami angielskich drużyn piłkarskich i piłkarzy. Na ścianie nad łóżkiem wisiały różne medale- głównie złote; a na półkach stało wiele pucharów. Na biurku, jak i w całym pomieszczeniu, wszystko miało swoje miejsce. Louis nie należał do bałaganiarzy. Wolał porządek.

Zwlekł się z łóżka dopiero kilka minut po jedenastej. Musiał przejść, przez długość całego pomieszczenia, szafa z ubraniami stała w kącie. Podszedł do niej i odsunął drzwi. Wyciągnął z półek ubrania, postanowił od razu ubrać się "na sportowo". Udał się do łazienki, która znajdowała się przy jego pokoju, a tak właściwie to była jego częścią, ponieważ drzwi do niej znajdowały się tylko we wnętrzu pokoju bruneta. Panował w niej klasyczny wygląd; płytki w kolorze perłowym komponowały się z dębowymi meblami i jasnozielonymi dodatkami. Louis zdjął bokserki i wrzucił je go kosza na pranie. Wszedł do kabiny i odkręcił kurek z zimną wodą. Wziął szybki prysznic i osuszył ciało miękkim ręcznikiem. Przebrał się w krótkie, czarne spodenki i białą koszulkę, na której tyle litery układały się w nazwisko TOMLINSON, a pod nim widniał numer zawodnika: 17. Po umyciu zębów opuścił łazienkę, a następnie swój pokój. Zszedł na dół i skierował się do kuchni. Kucharka Elisabeth krzątała się po niej przygotowując śniadanie dla rodziców Louisa. Po jej zdziwionej minie można się było domyślić, że nie spodziewała się bruneta tak wcześnie w wakacje. Tomlinson wyjaśnił jej, żeby nie zaprzątała sobie głowy robieniem dla niego śniadania. Zabrał z talerzyka, który stał na stole w jadalni, jednego tosta i posmarował go dżemem. Zjadł w pośpiechu grzankę i poszedł do przedpokoju. Z szafki wyciągnął ulubione, czarne tenisówki, które założył, a do torby, do której uprzednio schował piłkę i butelkę wody, schował korki.

Wyszedł z domu i na deskorolce dotarł na boisko szkolne, gdzie czekał na niego uśmiechnięty przyjaciel.

- Cześć Louis! - wyszczerzył się podchodząc do niego.

- Siema - mruknął.

- Co jest?! - zdumiał się Liam.

- Te wakacje będą koszmarne! - wyrzucił z siebie Louis, zmieniając tenisówki na korki. - Zgadnij kto jedzie razem ze mną! - wyciągnął piłkę z torby.

- Hm? - zastanowił się przyjaciel. - Jakaś seksowna brunetka, której się podobasz? - zaśmiał się cicho, ale gdy tylko spojrzał na Tomlinsona uspokoił się. - No to kto? - zapytał.

- Styles! Okazało się, że jego rodzice są znajomymi moich i w tym roku jedziemy razem!! - krzyknął wściekły i kopnął piłkę do bramki nie chybiając.

- Żartujesz? - ponownie słychać było śmiech Payne'a. - Harry?

- Czy wyglądam na kogoś kto żartuje? - uniósł brew.

- Nie - usłyszał krótką odpowiedź.

Przez całe po południe Louis kopał piłkę do bramki bardzo mocno, co widać było po Liamie, który po skończonym treningu odetchnął z ulgą.

Cały tydzień brunet spędził razem ze swoim przyjacielem trenując. Boisko opuszczali przed dopiero późnym wieczorem. Z dnia na dzień Louis był coraz bardziej zły z powodu urlopu w Hiszpanii, który miał spędzić z Harry'm.

Dzień przed wylotem chłopak spędził pakując się. Musiał też pojechać na zakupy, gdyż brakowało mu kilku rzeczy. Zamknął walizkę około pierwszej i od razu położył się do łóżka, nawet nie ściągnął ubrań, które miał na sobie.

O trzeciej obudził go denerwujący budzik. Wyciągnął rękę chcąc go wyłączyć, ale przez przypadek strącił go z szafki i przedmiot rozwalił się z głośnym hałasem na panelach. Louis od razu się rozbudził. Wstał z łóżka i powolnym krokiem poszedł do łazienki. Na jednej z szafek czekały na niego przygotowane wczorajszego dnia ubrania. Zdjął wczorajszy strój i wszedł do kabiny. Po czterdziestu minutach zakręcił gorącą wodę i wytarł się ręcznikiem. Wsunął na siebie bokserki i wcisnął się w przymałe spodnie w kolorze jasnobrązowym, założył szarą koszulkę bez nadruku i stanął przed lustrem. Przeczesał włosy i wyszczotkował zęby. Gdy opuszczał łazienkę zegar wskazywał 4:13. Wziął walizkę i wyszedł z pokoju, w którym miał znaleźć się dopiero pod koniec sierpnia. Po pięciu minutach zszedł z ostatniego schodka i walizkę pociągnął do drzwi wyjściowych. Założył białe vansy i poszedł do jadalni. Przy stole siedział już jego ojciec i czytał gazetę co róż patrząc na zegarek i pośpieszając swoją żonę. Louis zajął miejsce obok niego i nałożył sobie na talerz jajecznicę. Po kilku minutach na talerzu zostały tylko resztki jego porcji. W tym samym czasie co jego mama, w drzwiach stanął szofer. Ojciec poinformował go, że za chwilę będą jechać i kazał zabrać walizki do bagażnika. Wszyscy opuścili jadalnię gotowi do podróży. Pożegnali sprzątaczkę i kucharkę. Wyszli z domu i zajęli miejsca w samochodzie. Droga na lotnisko zajęła im trochę dłużej niż trzydzieści minut.

Wchodząc do budynku zauważył czekających już na nich rodzinę Styles'ów. Niechętnie przywitał się z Harry'm i jego rodzicami. Udawał zadowolonego, co chyba mu wyszło. Pospiesznie udali się do kasy, gdzie pracownica wskazała im dokąd mają się skierować. Po kilku minutach dotarli na miejsce i pokazali stewardesie bilety i paszporty. Po sprawdzeniu wszystkich kazała im wejść do tunelu. Gdy z niego wyszli musieli szybko wejść do samolotu. W środku każdy usiadł na wskazane przed stewardessę miejsce i zapiął pasy. Louis był ucieszony, że nie musi siadać z Harry'm. Lot minął i bardzo przyjemnie.

Do hotelu Eurostars Grand Marina dostali się taksówkami. W szerokim i obszernym holu znajdowała się recepcja. Pan Styles, który rezerwował pokoje w pięciogwiazdkowych hotelu powrócił z trzema kartami.

- Aha. Harry - zwrócił sie do swojego syna - będziesz dzielił pokój razem z Louisem. - Harry skinął posłusznie głową i wziął kartę. 

- Słucham?! - odezwał się zszokowany Lou. - Dlaczego nie możemy mieć oddzielnych pokoi?! - warknął.

- Nie było już wolnych, a to jest najlepszy hotel z propozycji, więc musisz się się podporządkować - burknął jego ojciec. 

Nie chcąc się kłócić i zwracać większej uwagi gości, Harry i Louis udali się za boyem hotelowym do swojego pokoju, który znajdował się na szóstym piętrze. Otworzyli drzwi kartą; boy wniósł im bagaże, a gdy dali mu napiwek opuścił zadowolony pomieszczenie.

Pokój był bardzo przestronny, urządzony bardzo elegancko. Beż, ciemny brąz i kolor granatowy wyglądały w połączeniu bardzo gustownie. Podłoga wyłożona była panelami. Nie stało tu wiele mebli, które by się nie przydały. Obok siebie postawione były dwie szafy, w rogu pokoju stała kanapa i fotel, przed nimi mały stoliczek, a przed nimi plazmowy telewizor, po za tym był barek, kilka mniejszych szafek i komoda. Obaj chłopcy weszli do części pokoju, która wyglądała na sypialnię, ale stało tam tylko jedno łóżko, a w dodatku: małżeńskie.

- Nie, to już są jakieś kpiny! - krzyknął Louis, a Harry tylko chichotał, a po chwili oblał się szkarłatnym rumieńcem. 

- Nie kłóć się już, chyba, że chcesz mieszkać w jakimś obskurnym hotelu - westchnął Harry.

- Mamy spać w jednym łóżku? - zapytał.

- Na to wygląda - zachichotał Harry i położył się na łóżku.

* * *

Nie jestem zadowolona z rozdziału, ale nic innego mi nie przyszło do głowy. Może jednak kogoś to zaciekawi (?). Za wszelkie błędy przepraszam! x

LICZĘ NA SZCZERY KOMENTARZ

Jeżeli ktoś chce być informowany to zapraszam do zakładki informowani, lub proszę podać tutaj w komentarzu swój username x 

Do następnego!